Quam parva sapientia regitur mundus. Nequicquam sapit qui sibi non sapit, quia sine doctrina vita est quasi mortis imago. Multum sapit qui non diu desipit, et vita brevis nulli superest, qui tempus in illa quærendæ sibi mortis habet. Immortalia ne speres, monet annus et almum quæ rapit hora diem. Sapere aude, incipe.

Quanti est sapere. Doctrina est ingenii naturale quoddam pabulum. Mira quædam in cognoscendo suavitas et delectatio, quia cum plus sunt potæ, plus potiuntur aquæ.

Auscultare disce, si nescis loqui, itaque nemo solus satis sapit, et qui docet discit. Omnes sapientes decet conferre et fabulari, et ingratus est qui remotis testibus agit gratiam. Crimina qui cernunt aliorum, non sua cernunt; hi sapiunt aliis, desipiuntque sibi, et usque adeone scire tuum nihil est, nisi te scire hoc sciat alter?

Idem est ergo beate vivere et secundum naturam. Sapiens qui vigilat, quia usus est optimum magister, et studio sapientia crescit.

Natura semina scientiæ nobis dedit, scientiam non dedit, itaque sapiens qui prospicit. Scire ubi aliquid invenire possis, ea demum maxima pars eruditionis est, et primus sapientiæ gradus est falsa intelligere. Temporibus mores sapiens sine crimine mutat. Prudens interrogatio quasi dimidium sapientiæ, memento quæ nocent docent.